30 Haziran 2013 Pazar

çocukluk masumiyetimiz...

yaşadıklarımızı düşünüyorum da insan büyüdükçe hayatın pembe olmadığını fark ediyor. Fark ettikçe okudukça büyüyoruz. Önce ne olduğunu nerde olduğumuzu düşünüp sarsılıyoruz . Sorular başlıyor ardından . Ben kimim neden yaşıyorum? bu soruların cevaplarını arayıp duruyoruz içimizdeki sözcüklerde. Bulamadıkça üzülüyoruz. sonra hayatımıza giren insanlar sözcükler sayesinde anlıyoruz kim olduğumuzu da. kimimiz mutlu oluyor kendisiyle kimi sevmiyor kalbinde gördüklerini. ama yine de yaşıyoruz. kendimi sorgulamaya başlıyorum ardından.Geriye baktığımda acaba diyorum ben oysaki. düşünsenize bazen bilgi insana mutsuzluk getirmiyor mu ? daha az bilen insanlar ufak şeylere mutlu olabiliyorken çok bilen insanların mutluluk oranı gittikçe küçülüyor. Çünkü insan yaşadıkça dünyanın pembe bir rüyadan ibadet olmadığını kötü insanları ve hayatını mahfvedenleri gördükçe artık mutlu olamayacağını düşünüyor. Tamam belki standartları yükseliyor daha iyi ve daha güzel şeyler yaşıyor belki dünyayı değiştiriyor bilerek yada bilmeyerek . ama yine de çocukluk masumiyetini yitiriyor sonra o masumiyet ve mutluluğu bulmak için çalışıyor. bu bir çelişki değildir de nedir?

13 Haziran 2013 Perşembe

Bazen o kadar daralır ki zaman mekan belirsizleşir ... Görüntüler anlamını yitirir .. Hiçbirşey değerli değildir.. Sözler bir araya gelip anlam oluşturamaz .. Elinde sadece başarızlıklar kalır ve ondan geri kalan kocaman bir boşluk...Sonra birşeyler oluşur kalbinde..Susmak istersin sadece susmak ..Ruhunu kavurup geçen fırtınaların sesine rağmen susmak.. Onlara inat susup, sadece kalbindeki acıları tatlıları yıkmasını izlersin.. Zordur bu fırtınayı atlatmak..Çünkü bir kere limanını bulduğunu inanan kalbin. ''O'' limandan kovulduysa yada sürgün yediyse geri dönüşsüz fırtına bile bu olanlardan daha çok acıtmaz ..Çünkü insan kaybedeceğini kaybetmiştir..Bitik bir limandır ..Ancak bir yerden sonra fark etmez ..Fark etmez çünkü aşk renk getirirken hayatını koşulsuz sahiplenen kalp koşulsuz karanlığıda kabul eder...Sonra güzel olan herşeyin sonu olması.. İşte bu insanı bitirir işte sonra geriye kalan susmaktır dedim ya sadece susmak...  http://www.youtube.com/watch?v=u8_sXVjbyNc

4 Haziran 2013 Salı

Bazen içinden geçenler seni deler geçer. Gözyaşların yavaş yavaş yanağından süzülürken onu hatırlarsın ilk gördüğün anı ilk sevdiğin zamanı ... Çok özeldir ona ilk dokunuşun.. Seven bir yürek için unutulmaz anılardır bunlar ... Sonra veda gelir ardından o yada bu şekilde. Ayrılıklar terk edişler . Ama en kötüsünde o gittikten sonra eğer yaşanacaklar varsa yanında götürmüş olmasıdır. Eğer keşkeler varsa yüreğinde ağlamak kaçmak dünyayanın diğer tarafına gitmek bile fark etmez. İşte o zaman gerçekten geri dönülmez ve ulaşılmaz bir aşkın pençelerine düşer .insan unutmaz unutamaz ama yine de bir şekilde yaşar işte. umutsuzca aşıkken bile herşey siyah beyaz olsa bile çünkü insan umudunu kaybetmez aşkı kaybetmez ...